Prieure de Serrabone i Gorges de la Fou

Do wyjazdu zostało nam tylko dwa dni. Już wiemy, że nie wszystko uda się nam zobaczyć, a tu odkrywamy coraz więcej ciekawych miejsc. Dziś po porannych harcach w basenie i odpoczynku po wczorajszej eskapadzie wybraliśmy się do opactwa Serrabone (Prieure de Serrabone) położonego wysoko w malowniczych Pirenejach orientalnych. Droga do tego klasztoru to górska serpentyna, którą zwykle lubimy, chyba, że mamy ją w zbyt dużych ilościach, bo wtedy robi się męcząca. To był kolejny klasztor, który odwiedzaliśmy w tych rejonach, a znów nas zaskoczył.

Mimo, że klasztor nie jest duży - zwiedza się praktycznie tylko kościół - to misternie rzeźbione kolumny z marmuru i piękny ogród botaniczny wokół, robią naprawdę wrażenie.

Spokojnie, bez tłumów, w otoczeniu pięknej przyrody, no i co ważne, nie musieliśmy go zwiedzać z przewodnikiem (a tego nasze dzieci nie cierpią ;(

Drugi punkt dzisiejszego dnia, po dość męczącym zjeździe serpentyną D618 do Amelie-les-Bains, był prawdziwym hitem! Gorges de la Fou to głębokie wąwozy wyżłobione przez rzekę, które się zwiedza chodząc po metalowych ażurowych platformach w kaskach na głowach. Przejście wąwozu w tę i z powrotem zajęło nam około 2 godzin. Na początku widok rwącego potoku pod nogami trochę przerażał nasze dzieci, ale szybko się z tym oswoiły.

Nawet dla najmłodszej 5-latki, paradującej w crocsach na nogach, to była prawdziwa atrakcja. Nam przypomniały się wycieczki w Słowackim Raju i Małej Fatrze, ale tu było dużo bezpieczniej dla dzieci. Bardzo to było ciekawe, woda miejscami kapała ze skał na głowę, czasami trzeba było wchodzić wyżej po schodach, a potem schodzić w dół, po drodze mijaliśmy kilka jaskiń i wodospadów w dole.

Na parking dotarliśmy około 17 i oczywiście o zjedzeniu czegoś gorącego w pobliskim barku mogliśmy tylko pomarzyć - "nous sommes finis" usłyszeliśmy tylko, co już bardzo dobrze mamy opanowane tu we Francji ;) Obiad trzeba było zjeść na kempingu po powrocie.